Ubezpieczenia społeczne swoim obszarem obejmują przepisy dotyczące szerokiego spektrum świadczeń z ubezpieczenia społecznego, np. zasiłków, emerytur, rent z tytułu niezdolności do pracy, uzależnione jest od opłacania składek na te ubezpieczenia.
Jako, że prawo ubezpieczeń społecznych obejmuje i reguluje szeroki zakres stosunków prawnych, możemy wśród nich wyróżnić:
Nasza kancelaria adwokacka świadczy pomoc prawną z zakresu ubezpieczeń społecznych dotyczących następujących aspektów:
W ramach powyższych zagadnień i tematów nasza kancelaria adwokacka zajmuje się:
Ze względu na szerokie pojęcie ubezpieczeń społecznych nie sposób wymienić wszystkich zagadnień dotyczących pomocy prawnej świadczonej przez kancelarię. W przypadku nie opisanej powyżej kwestii bądź w celu dokładniejszego wyjaśnienia którejś z wymienionych prosimy o kontakt mail'owy, telefoniczy lub osobisty w siedzibie kancelarii.
MOBBING: Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Wysokość zadośćuczynienia zależna jest nie tylko od wydatków związanych z kosztami koniecznego leczenia, ale także kosztów przekwalifikowania się do innego zawodu czy przyznania odpowiedniej renty w razie utraty zdolności do pracy wskutek mobbingu, a także naprawienia krzywdy w niematerialnych sferach psychicznej i psychologicznej osoby mobbingowanej (wyrok SN z 21.6.2013 r. III BP 4/12, Legalis).
Pracownik, który wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę.
Uwaga! Oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę powinno nastąpić na piśmie z podaniem przyczyny w postaci mobbingu jako uzasadniającej rozwiązanie umowy.
MOLESTOWANIE: Osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu,
ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę. Odszkodowanie obejmuje wyrównanie uszczerbku w dobrach majątkowych i niemajątkowych pracownika (krzywda).
Pracownik, wobec którego pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, może wystąpić do sądu z roszczeniem o odszkodowanie w wysokości co najmniej minimalnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę. Wystąpienie z takim żądaniem nie może być podstawą niekorzystnego traktowania pracownika, a także nie może powodować jakichkolwiek negatywnych konsekwencji wobec pracownika, a zwłaszcza nie może stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy lub jego rozwiązanie bez wypowiedzenia.
Odszkodowanie obejmuje swym zakresem szkodę majątkową, jak też krzywdę. Przepis określa jedynie dolną granicę wysokości odszkodowania, tj. w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, natomiast jego górna wysokość nie jest limitowana i jest ustalana każdorazowo przez sąd w oparciu o rodzaj i rozmiar poniesionej przez pracownika szkody.
Sądem właściwym do wytoczenia powództwa jest sąd pracy. Podlega ono rozpoznaniu w postępowaniu odrębnym. Zgodnie z art. 461 § 1 KPC, powództwo w sprawach z zakresu prawa pracy może być wytoczone bądź przed sąd właściwości ogólnej pozwanego, bądź przed sąd, w którego okręgu praca jest, była lub miała być wykonywana, bądź też przed sąd, w którego okręgu znajduje się zakład pracy. Właściwość instancyjną powództwa o odszkodowanie z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu wyznacza się natomiast na podstawie art. 17 pkt 4 KPC.